Behind her bandmates Patti walks on stage.
A subtly ironic shake of the hip,
and half the venue is sold.
She walks up to the microphone, puts on her reading
glasses, and recites the cover text of Horses,
the album that was released 40 years ago.
D eze maand bezocht ik twee concerten van grootheden uit de midden-70's.This
month I attended two concerts
by mid-70's celebrities. PIL (John Lydon
aka Johnny Rotten) and Patti Smith. Allebei revolutionair zowel
muzikaal als maatschappelijk.
Both revolutionary, both musically and socially. London vs New York.
London vs New York.
Voorpaginanieuws vs underground. Front page news
vs underground. Arbeidersklasse vs intellectuelen. Working class vs
intellectual. 59 jaar vs 68 jaar. 59 years vs. 68 years. (*) (*)
Het publiek bij Patti Smith was
gevarieerder.Patti Smith's audience was more varied and Ook duidelijk maatschappelijk geslaagder.clearly
socially more successful.
Hoewel de 50'ers en 60'ers in de meerderheid
waren, was er een flink aandeel jongeren. Although the majority of the audiance was in their
fifties or sixties, there was a large proportion of young people. TheDe hippy-spirit zat er ook in: toen de stoelen op de galerij
allemaal bezet bleken, ging menigeen in kleermakerszit op de grond. Hippy-spirit was
present: when the chairs on the gallery were full, many people sat cross-legged
on the ground.
De toetsenist zette de eerste
noten in van Gloria , het begin van
de integrale uitvoering van Horses .The
keyboardist put the first notes of Gloria,
the beginning of the full performance of Horses. In de stevigere nummers ontpopte Patti zich als een ware rock chick , met ritme in de stem en swing
in het lichaam, van links naar rechts over het podium bewegend, leunend over de
monitoren, In the
louder songs Patti turned out to be a real rock
chick with rhythm in the voice and swing her body, moving left to
right across the stage, leaning on the monitors, shaking handjes
gevend aan het publiek op de eerste rij, zwaaiend naar de bovengalerijen. hands with the
people in the front row, waving to the upper galleries.
In de meer poëtische nummers
schreeuwde ze, krijste ze het publiek toe als een ontketende messias, vloekend
en tierend als Jezus in de tempel.In the more poetic songs she yelled, she screamed to the
audience as an unleashed Messiah, ranting and raving like Jesus in the temple. De lange grijze haren wapperend, de armen breed uitgestrekt, het publiek
bezwerend. Her long
gray hair waving around, arms stretched wide, beseeching the audience.
Haar stem was bepaald niet meer
van fluweel, maar dat maakt ze goed met een intensiteit en energie waar John
" Anger is an energy "
Lydon niet van terug zou hebben.Her voice had nothing velvetty, but she made up for that
with an intensity and energy that could have tought John "Anger is an energy" Lydon a lesson.
In aanmerking genomen dat Horses 40 jaar oud is, bleef de
uitvoering dicht bij het origineel.Considering Horses is 40 years old, the performance stayed remarkably close to the
original. Alleen kregen we een extra stuk Gloria na het titelnummer, en werd Elegie een aangrijpende klaagzang voor een lange lijst te vroeg
overleden musici.HoweverHowever, we got an extra bit of Gloria after the title track, and Elegy became a poignant lament with a long list of prematurely
deceased musicians.
Bekenden als Jim Morrison, Jimi Hendrix,
Kurt Corbain en Amy Winehouse, waar ze allemaal songs ter nagedachtenis voor
geschreven heeft, en minder bekenden als Johnny Thunders, Johnny Winter en
natuurlijk haar eigen man Freddy " Sonic " Smith. Famous people
like Jim Morrison, Jimi Hendrix, Kurt Corbain and Amy Winehouse, for who she
wrote songs in memory, and lesser known artists like Johnny Thunders, Johnny
Winter and of course her late husband Freddy "Sonic" Smith.
Na Horses werd een song
opgedragen aan het publiek van Paradiso.When
Horses was finished, a special song was dedicated to the
audience of Paradiso.
Toen de Patti Smith Group midden jaren '70
begon met touren, vond Patti het zo jammer dat het publiek nooit meezong. When the Patti
Smith Group started touring in the mid 70s, Patti felt so sad her audiences
never sang along.
Pas na drie jaar, in Paradiso, werd ineens
uit volle borst van begin tot eind meegezongen met Dancing Barefoot .With the exeption
of that one show With the exeption
of that one show in Paradiso, where suddenly they chanted along with Dancing Barefoot from beginning to end. Nu weer. Same thing
happened tonight.
Daarna was er soort pauze, een
intermezzo waarbij de band een medley van Velvet Underground nummers speelde.Then
there was a sort of a break, an interlude in which the band played a medley of
Velvet Underground songs.
Toen Patti terugkwam op het podium, zei ze
dat ze een costume change had
ingepland om als hedendaagse rock star
mee te kunnen. When
Patti returned to the stage, she said she had planned a costume change to comply with the modern rock star.
Alleen was ze vergeten zich om te kleden en
deed dat alsnog on stage . Only she had
forgetten it backstageand had to change on
stage.
In het volgende blok van drie
nummers zaten die andere grote hit, Because
The Night , en twee nummers van de latere albums Dream of Life en Gone Again .The next block of
three songs included that other big hit, Because
The Night, and two songs from the later albums Dream of Life and Gone Again.De bandleden wisselden eens van instrument, Patti praatte wat
meer en gaf opmerkingen uit het publike steeds een gevat weerwoord. The band members
changed instruments, Patti talked some more and witty rebuted some comments
from the audience.
Ze kwam bijna niet meer uit haar woorden van
het lachen, omdat ze zo blij, zo gelukkig was. She was almost
silenced with laughter, because she was so happy, so overjoyed. Na een onderonsje met de bassist volgde een vertederend ... my boy ... Het was haar zoon. A chat with the
bassplayer was followed by an endearing ... my
boy ... It was her son.
Als toegift kregen we, hoe kon
het ook anders, My Generation .As a
bonus, as if there was any other option, we got My Generation.
In een concert dat in het teken stond van
leven en dood, hoop en vrijheid, was de tekst toepasselijk veranderd in " hope I live untill I get old" .In a
concert that was dominated by life and death, hope and freedom, the text was
appropriate changed to "I hope I
live untill I get old".
Wellicht met het idee "de jeugd heeft de toekomst"
werden twee tiener-rasta-meisjes uit het publiek het podium opgehesen, om een
dansje te doen.Perhaps in the spirit of "youth has the future"
two rasta teen girls in the audience were hoisted on stage to do a dance. Ze waren te verbijsterd van geluk en versteenden bij vlagen. They were stunned
with happiness and petrified at the same time. Patti deed een gitaar om om de feedback
effecten uit dit lied te bewerkstelligen.Patti took a guitar in order to
create the feedback effects from this
song. De gitaar in de versterkers kapotslaan zoals Pete
Townshend in 1965 deed, ging misschien te ver, maar wel werd de ene na de
andere snaar geknapt.
Smashing the amplifiers and the guitar like Pete Townshend did in
1965, went too far, but one string after
another was snapped.
Onder een nagalmende feedback verliet de band het podium. Under a
reverberant feedback the band left
the stage. De zaallichten gingen aan en Jimi Hendix' Freedom klonk. The hall lights
went on and Jimi Hendix's Freedom
sounded. De roadies deelden set-lists,
bloemen en prullaria uit onder het publiek. The roadies shared set-lists, flowers and
knick-knacks with the public.
Het was een memorabele avond.It was a
memorable evening.
No comments:
Post a Comment